خانه / مقالات کوتاه / پیش‌درآمدی بر جایگاه قدرت سایبرنتیک در راهبردهای نوین آمریکا

پیش‌درآمدی بر جایگاه قدرت سایبرنتیک در راهبردهای نوین آمریکا

قدرت سایبر در عصر حاضر به‎‌عنوان یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های قدرت ملی برای کشورها محسوب می‌شود، چرا که اساساً رشد آن به معنای رشد اشراف اطلاعاتی و افزایش بهینگی کنترل برای حکومت‌ها است. در حال حاضر تنیدگی قدرت سایبر با قدرت ملی به‌گونه‌ای است که یا مستقیماً زمینه‌ساز تفوّق و برتری است یا از طریق کمک به بستر و تجهیزات مرتبط با دیگر ارکان قدرت ملی مانند اقتصاد، سیاست، فرهنگ و … در افزایش توان یک کشور اثرگذار است.

از جمله حوزه‌هایی که بیشترین اثر را از قدرت و تکنولوژی سایبر پذیرفته و تحولات جدی را شاهد بوده است، حوزۀ امنیت – دفاع و قدرت نظامی است. گستردگی تکنولوژی‌های سایبری در زمینۀ نظامی و امنیت به‌قدری وسیع و متنوع است که تمامی آن قابل ذکر نیست اما در حال حاضر از سیستم‌های هوشمند شبیه‌ساز جنگ[۱] گرفته تا تسلیحات خودمختار[۲]، همگی به‌واسطۀ ظهور و پیشرفت سیستم‌های سایبری طراحی و ابداع شده‌اند.

نقش بسیار مهم قدرت سایبری در تعیین نتایج میدانی قدرت نظامی، تقریباً بی‌بدیل است و راهبردهای امروزی ارتش‌های جهان از منظر آفند و پدافند، نسبت به قدرت سایبری خودی و دشمن دارای ملاحظات قابل توجهی است. تلفیق و اثرگذاری قدرت سایبر بر حوزه‌های امنیت و دفاع، علاوه بر سطح راهبردی، سطوح تاکتیکی و تکنیکی را نیز شامل می‌شود. از این رو یکی از مهم‌ترین مسائلی که در ایران اسلامی به‌عنوان یک امر راهبردی در معادلات منطقه‌ای و جهانی باید مورد توجه قرار گیرد، نقش قدرت سایبر در آیندۀ تحولات منطقه و جهان و جایگاه آن در دکترین‌ و راهبردهای دشمن – به‌ویژه ائتلاف آمریکایی- و همچنین طراحی و اجرای منازعات آینده است. این امر مدت‌ها است که توسط دیگر کشورها نیز مورد مطالعه و فرضیه‌پردازی قرار گرفته است که یکی از آنها آمریکا می‌باشد.

طبق مطالعات انجام شده بر رفتار امنیتی آمریکا در حوزۀ بین‎‌الملل، این گزاره مطرح است که احتمالاً آمریکا به‌سمت جایگزینی قدرت سایبری به‌جای قدرت هسته‌ای در حرکت است. در واقع به همان نسبت که تضمین امنیت ملی آمریکا و متحدانش در دوران جنگ سرد از طریق بازدارندگی هسته‌‌ای انجام می‌شد، امروز ائتلاف آمریکایی به‌دنبال بازدارندگی دشمنان خود به‌واسطۀ قدرت سایبری می‌باشد.

شواهد و ادلۀ متعددی برای این جابجایی وجود دارد که عبارتند از:

  • افزایش میزان تأکید بر قدرت سایبر در اسناد راهبردی به‌ویژه راهبرد امنیت ملی
  • تخصیص بودجه‌های قابل توجه به حوزه‌های طرح‌ریزی راهبردی، تاکتیکی و تکنیکی سایبر
  • جهت‌گیری تدریجی روابط بین‌الملل آمریکا حول قدرت سایبر
  • تلاش برای ایجاد زرادخانۀ تسلیحات سایبری
  • رجوع به دکترین‌های هسته‌ای در دوران جنگ سرد برای به‌کارگیری در دکترین‌های امنیتی به ابتناء قدرت سایبر. برای نمونه دکترین «ضربۀ دومی»[۳] که متعلق به دوران جنگ سرد است، اکنون برای حوزۀ سایبری مطرح شده است.

همچنین شایان ذکر است به همان نسبت که آمریکا در حوزۀ تسلیحات هسته‌ای، اولین سازنده و اولین و تنها کاربر آن بوده است، در زمینۀ تسلیحات سایبری نیز با تولید سلاح استاکس‌نت و استفاده‌ از آن علیه تأسیسات اتمی ایران اسلامی، به‌عنوان اولین تولیدکننده و اولین کاربر تسلیحات سایبری شناخته می‌شود.

طبق آنچه گفته شد، تهیۀ برآورد اطلاعاتی از میزان قدرت سایبری آمریکا و ارزیابی تهدیدات آن برای امنیت ملی و منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران، از جنبۀ راهبردی دارای الزام است.

—————————————————–

[۱] War Simulator for War Game

[۲] Autonomous Weapon

[۳] Second Strike

همچنین ببینید

هوش مصنوعی، در خدمت ملت‌ها یا بسترساز تسلط جهانی سلطه‌جویان؟

به تبع فراگیری دانش سایبرنتیک در دهه‌های اخیر، هوش مصنوعی نیز که هوشمندسازی ماشین‌ها را …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *